Dit is mijn derde jaar!

Mijn naam is Stephen Blackhust en ik ben adjunct-schoolhoofd van een groot middelbaar scholengemeenschap in Luton, Verenigd Koninkrijk. Voor de derde keer in 4 jaar tijd ga ik, in de zomervakantie, 4 weken Italiaans studeren in Taormina, Sicilië.

Toen ik, in 2005, besloot om zes uur per dag, vier weken lang door te brengen in een klaslokaal, nadat ik net zo‘n druk schooljaar achter de rug had, dachten vele dat ik gek was. Ik moet toegeven dat ik zelf ook mijn twijfels had. Mensen klagen weleens over de lengte van de vakantie voor leraren, maar eerlijk gezegd: we hebben het echt nodig om het vol te houden (en de leerlingen ook). Ik maakte mij de meeste zorgen over hoe ik mij kon voorbereiden op een nieuw schooljaar zonder de vakantie.

Maar dat was helemaal geen probleem: door de totale onderdompeling in de Italiaanse taal en cultuur was het de meest stimulerende, uitdagende en ontspannen vakantie die ik in 28 jaar als leraar ooit heb gehad!

Het aangeboden programma van de school is uitgebreid met cursussen geschikt voor iedereen. De eerste sessies van twee uur zijn ‘taalanalyses‘ (grammatica+), de volgende twee uur zijn communicatieactiviteiten (groepswerk, rollenspellen, tripjes naar het park en lokale inwoners ‘interviewen‘ bijvoorbeeld).  Buiten dat kun je kiezen voor intensieve lessen, individuele lessen en culturele activiteiten zoals koken. De school heeft ook een breed aanbod aan buitenschoolse activiteiten, deze week zijn er bijvoorbeeld wandeltochten naar de Mount Etna (waar je momenteel ‘s nachts een groot rood ‘litteken‘ kunt zien vanuit Taormina) en een groep gaat naar Puccini‘s Tosca kijken in het prachtige Griekse Theater.

De leraren zijn vriendelijk, maken gebruik van professionele leermethoden, zijn grondig en zorgen goed voor hun studenten. Als leraar is het fascinerende om eens aan de andere kant van het klaslokaal te zitten en andere in actie te zien. De karakters en persoonlijkheden van de leraren zijn allemaal onderdeel van de ervaring en het helpt om de lessen levendig te houden; de tijd lijkt om te vliegen, wat een goed teken is.

De groepen zijn nooit groter dan 10 studenten, en vaak zelfs minder. De studenten komen van over de hele wereld en het wereldse gevoel van de school is een enorm pluspunt. Van de bijna honderd studenten, was ik samen met nog een andere student als enige Engels. In de klas is er een strikte regel: er wordt geen Engels gesproken, maar als een docent de kamer verlaat of als we denken dat we ermee weg kunnen komen, proberen we toch Engels te praten totdat we “Non devi parlare Olandese” in één van onze oren horen. Overigens, het niveau van het gesproken Engels van de studenten op de school is verbazingwekkend, vaak zelfs zonder enig accent. Het schijnbare onvermogen van de Britse bevolking om het belang in te zien van het leren van een vreemde taal ligt dieper geworteld dan ooit en dit wordt alleen maar erger door de status van het Engels, ondanks alle pogingen van scholen en centra zoals deze school in Taormina. We snijden onszelf in de vingers.

De school ligt in het mooie kleine Siciliaanse stadje Taormina met een spectaculair uitzicht op een mooie kustlijn met in het zuiden de Etna en in het noorden de Straat van Messina en het Italiaanse vasteland. In augustus is het warm, duur, druk en toeristisch in Taormina maar het is absoluut ook een levend, werkend, klein stadje. Taormina zorgt goed voor zijn toeristen, bezoekers en vrienden, en je krijgt echt het gevoel als deze bezoekers er niet waren dat er dan niet veel zou veranderen. Je kunt, zelfs in Augustus, een rustig plekje vinden, met de perfect geregelde busdienst die je buiten de stad brengt is het niet moeilijk om een uniek en fascinerend stukje Europa te vinden met een fantastische geschiedenis, betoverende bezienswaardigheden, heerlijk eten en wijn en de mensen die, zonder uitzondering met meer dan 20 jaar toeristisch bestaan van Sicilië heel vriendelijk, eerlijk, gastvrij en oprecht vrolijk zijn om de bezoekers te verwelkomen.

We hebben in de afgelopen jaren heel veel mensen in Taormina leren kennen, mensen die nu op onze kerstkaarten-lijst staan. In restaurants worden we begroet als familie, en we komen keer op keer terug omdat het eten zo fantastisch goed is. Je kijk op mosselen zal gelijk veranderen als je de lokale pepata di cozze heb geprobeerd, zwaardvis simpelweg gegrild of als involtini (opgerold met een vulling) is ook heerlijk. Normaal eet ik alleen fruit, groenten en vis als ik in Sicilië ben, ik mis het vlees helemaal niet en met de kwaliteit en versheid van deze ingrediënten heb je niks anders nodig.

De pasta en risotto (die laatste zou je misschien juist in Zuid-Italië verwachten) zijn uitstekend. Allerlei soorten snoep vind je in pasticcerie door de hele stad. Roberto in de via Bagnoli Croci, met zijn raam vol met ansichtkaarten, produceert Siciliaanse specialiteiten van de hoogste kwaliteit, die je weleens geprobeerd moet hebben. Zijn moeder, nu gepensioneerd, runde Mamma Mia, een goudmijn voor eten, waar ze verschillende soorten panini bedacht met ingrediënten die ze in de winkel had of met dingen die ze de afgelopen een of twee dagen had gemaakt. In de stad worden we begroet en mensen nemen de tijd om te kletsen met ons toen we incheckte in het Victoria Hotel aan de Corso Umberto, eigendom van de schitterende Pardo familie die Taormina al jaren op de kaart zetten.

De ervaring om een taal te leren moet een complete ervaring zijn, niet alleen in een klaslokaal. Taormina maakt deze ervaring compleet. De mensen, architectuur, kunst en cultuur, eten, landschap en een gezond klimaat en levensstijl gecombineerd zorgen voor een stimulerende omgeving voor persoonlijke groei en ontwikkeling. Nadat ik van mijn cursus in 2005 had genoten, keerde ik terug in 2006 en in 2008, ik kijk ernaar uit dat verderop deze maand mijn vrouw en familie hier heen komen. Ik ga een aantal dagen voor het begin van het nieuwe schooljaar naar huis met een opgeladen batterij en verse moed en nogmaals: ik ben heel blij dat ik deze cursus heb gedaan en ik kan hem aan iedereen aanraden. Zal ik weer teruggaan? Ci vediamo l‘anno prossimo!!!

Stephen Blackhust (VK)